Z wizytą w Odin Teatret

Komplet stanowią dwie książki Eugenia Barby Canoe z papieru. Traktat o Antropologii Teatru oraz Spalić dom. Rodowód reżysera oraz publikacja wydana z okazji 50-lecia Odin Teatret, Tysiąc i jedna noc. Związki Odin Teatret z Polską. Canoe z papieru stanowi wynik nie tylko wieloletniej pracy wędrującego uniwersytetu, jak nazywa się Międzynarodową Szkołę Antropologii Teatru, ale i gromadzi doświadczenia wyniesione z trzydziestoletniej pracy teatralnej, m.in. z licznych wypraw zespołu. Próbując uchwycić istotę aktorstwa, Barba buduje pomost między Wschodem a Zachodem, konfrontuje europejskie techniki sceniczne z ich azjatyckimi odpowiednikami, zderza osiągnięcia takich reformatorów teatru jak: Stanisławski, Meyerhold, Craig, Brecht czy Grotowski z dokonaniami mistrzów z Azji. Spalić dom to książka koncentrująca się na doświadczeniu reżyserskim założyciela Odin Teatret. Twórca ponad siedemdziesięciu spektakli dzieli się w niej zarówno wspomnieniami z dzieciństwa i młodości, jak i tajnikami swego rzemiosła, oddając też głos swoim aktorom. Tysiąc i jedna noc to prawie pięćsetstronicowa publikacja przedstawiająca relacje duńskiego zespołu z Polską, od lat sześćdziesiątych, kiedy to Barba był asystentem Grotowskiego w Opolu, do roku 2012, daty premiery spektaklu Chroniczne życie. W bogato ilustrowanej książce znalazły się świadectwa aktorów Odin Teatret, rozmowy, recenzje oraz szkice naukowe.

• Eugenio Barba: Canoe z papieru. Traktat o Antropologii Teatru
• Eugenio Barba: Spalić dom. Rodowód reżysera
• Tysiąc i jedna noc. Związki Odin Teatret z Polską

Eugenio Barba: Spalić dom. Rodowód reżysera
Przekład: Anna Górka
2011 | ISBN 978-83-61835-72-1
Piszę nie po to, żeby coś przekazać, lecz żeby oddać. Wiele zostało mi dane. Miałem mistrzów, którzy nie wiedzieli, że będą moimi mistrzami i nie chcieli nimi być. Większość z nich już nie żyła, kiedy przyszedłem na świat. Swoimi słowami, koincydencjami, dwuznacznościami sprzyjali odkrywaniu przeze mnie wiedzy, która prowadziła mnie ku sobie samemu. Pisząc, zdaję sobie sprawę, że podobne koincydencje przydarzą się również niektórym moim czytelnikom. […]
Czym jest dla mnie dramaturgia? Działaniem dla zaspokojenia głodu, bochenkiem ciepłego chleba. Kopię ziemię, nawadniam ją, zasilam nawozem i sieję zboże. Czekam. Z ziaren wyrastają łodygi i kłosy. Młócę. Suszę i mielę ziarno. Mieszam mąkę z wodą, dodaję sól i drożdże. Wyrabiam ciasto. Jeszcze raz czekam. Obserwuję wyrastanie, prawdziwy cud, owoc doświadczenia i troski o szczegóły. Dłońmi nadaję kształt ciastu. Wkładam je do pieca i kontroluję czas pieczenia. Wyciągam bochenek z pieca i czekam aż trochę ostygnie. Teraz mogę jeść ciepły chleb.
Fragmenty książki

Eugenio Barba: Canoe z papieru. Traktat o Antropologii Teatru
Przekład: Leszek Kolankiewicz i Dagmara Wiergowska-Janke
Redakcja wydania polskiego: Leszek Kolankiewicz
2007 | ISBN 978-83-917448-4-0
Książka ta została napisana w Holstebro, ale pomyślano ją w czasie długich, milczących prób i podróży, w czasie oglądania przedstawień i spotkań z grupami teatralnymi z różnych kontynentów. Urosła dzięki chaotycznym dyskusjom czy też „burzom mózgów” wywołanym przez pytania, które w pierwszej chwili wydawały się infantylne lub bez sensu. Czym jest obecność aktora? Dlaczego wykonując takie same działania, jeden aktor jest wiarygodny, a inny nie? Czy talent jest także techniką?
Czy nieruchomy aktor może zatrzymać uwagę widza? Na czym polega energia w teatrze?
Fragment Przedmowy Eugenia Barby

Tysiąc i jedna noc. Związki Odin Teatret z Polską
Redakcja i wstęp: Zofia Dworakowska
Opracowanie: Monika Blige
2014 | ISBN 978-83-61835-13-4
Jedną z podstawowych nauk, jaką można wynieść z Odin Teatret, to niepodważalna zasada barteru – „nie ma nic za darmo”. Przyswoiwszy ustalenia Szkicu o darze członkowie tej społeczności teatralnej podważają zarówno możliwość bezinteresownego dawania, jak i możliwość bezinteresownego przyjmowania. Istnieje jedynie „obowiązek odpowiadania podarunkami na podarunki”. Niech więc nikt nie pomyli tej książki z prezentem jubileuszowym! Ona stanowi tylko ogniwo w długim cyklu świadczeń wzajemnych, o którym opowiada. Zamyka jedną wymianę i otwiera kolejną. Jest odpowiedzią na to, co ją poprzedziło, ale także oczekiwaniem na to, co nastąpi.
Fragment Wstępu