Canoe z papieru. Traktat o Antropologii Teatru

Eugenio Barba urodził się w 1936 roku w Brindisi w południowych Włoszech. Założyciel skandynawskiego laboratorium teatralnego Nordisk Teaterlaboratorium/Odin Teatret (1964), które działa do dziś w Holstebro w Danii, oraz Międzynarodowej Szkoły Antropologii Teatru (ISTA) (1979). W roku 1954 wyemigrował do Norwegii, gdzie pracował jako spawacz i marynarz. Do Polski przyjechał w 1961 jako stypendysta UNESCO, by studiować w PWST w Warszawie. W latach 1962–1964 był asystentem Jerzego Grotowskiego w Teatrze Laboratorium podczas pracy nad Akropolis według Stanisława Wyspiańskiego oraz Tragicznymi dziejami doktora Fausta według Christophera Marlowe’a. Swoje doświadczenia opisał w pierwszej książce poświęconej teatrowi Jerzego Grotowskiego, W poszukiwaniu teatru zaginionego, (Padwa 1965).
Eugenio Barba wyreżyserował sześćdziesiąt pięć przedstawień Odin Teatret (oraz Theatrum Mundi Ensemble), do których należą: Dom mego ojca (1972), Przyjdź! A nasz będzie dzień (1976), Popioły Brechta(1980), Ewangelia z Oxyrhynchos (1985), Talabot (1988), Kaosmos (1993), Mythos (1998), Sen Andersena (2005), Ur-Hamlet (2006), Chroniczne życie (2011). Spektakle Odin Teatret prezentowane były w Polsce: m.in. w Lublinie, Toruniu, Warszawie, Szczecinie i we Wrocławiu (na zaproszenie Ośrodka i Instytutu Grotowskiego).
Za swoją działalność artystyczną i naukową Eugenio Barba otrzymał doktoraty honoris causa uniwersytetów w Århus (Dania), Ayacucho (Peru), Bolonii (Włochy), Buenos Aires (Argentyna), Hawanie (Kuba), Hongkongu i Warszawie. Jest członkiem zespołów redakcyjnych czasopism: „TDR/The Drama Review”, „The Journal of Performance Studies”, „New Theatre Quarterly”, „Performance Research” oraz „Teatro e Storia”, a także współzałożycielem i współredaktorem Icarus Publishing Enterprise. Opublikował wiele książek, z których po polsku ukazały się: Ziemia popiołu i diamentów. Moje terminowanie w Polsce oraz 26 listów Jerzego Grotowskiego do Eugenia Barby (Ośrodek Grotowskiego, Wrocław 2001), Teatr. Samotność, rzemiosło, bunt(Instytut Kultury Polskiej UW, Warszawa 2003), zredagowana z Nicolą Savaresem Sekretna sztuka aktora. Słownik antropologii teatru (Ośrodek Grotowskiego, Wrocław 2005), Canoe z papieru (Instytut Grotowskiego, Wrocław 2007) oraz Spalić dom. Rodowód reżysera (Instytut Grotowskiego, Wrocław 2011).